eslam , beshi ghasi
Door: Webmaster
24 Mei 2007 | Iran, Sanandaj
Hallo, hoe gaat het met jullie, is de vertaling van bovenstaande titel in het koerdisch.
Ik probeer me enkele woorden eigen te maken van het land waar ik in verkeer. In Iran is het wel heel moeilijk, voor je t weet ben je weer en streek en dus een taal verder. Zat ik in Tabriz nog in westelijk azerbeidjan, waar ze azeri spreken, verwant aan het turks. Nu zit ik in Sanandaj midden in Koerdistan, waar ze koerdisch spreken en zich zowel op land en taal erg laten voorstaan.Sanadaj is de hoofdstad en ligt fraai omringd door een glooiend berglandschap.Het landschap is erg afwisselend; het meeste land wordt bebouwd of is ingezaaid met gras. Voor het bewerken van het land wordt een tractor gebruikt, maar ook veel met de hand bewerkt. Afwisseling in begroeiing en hoogteverschillen. stukken gras met daarin de bloeiende klaprozen, schapen - en geitekuddes met herders en honden. Onderbroken door dorpjes die voor het merendeel bestaat uit vierkante lemen huisjes, die de tand des tijds al lang doorstaan.
In het begin van elke stad of dorp waar shahids , martelaren zijn uit de oorlog iran irak, staat dat afgebeeld met foto's op een groot bord, vaak samen met foto's van khomeini en Kamenei.
Op weg hierheen hebben we een vuurtempel bezocht waar afstammelingen van de profeet zaratustra hun religie uitoefenden. In de buurt ligt een niet meer aktieve vulkaan. Na de beklimming realiseerde ik me dat ik niet eerder een dergelijke aktiviteit in de bekende kleding met bijpassend hoofdgerei heb verricht.t Moet me van t hart dat ikvandaag voor t eerst weer mijn eigen vertrouwde kleding heb aangetrokken: dat wil zeggen wat voor deze stad acceptabel is. Ik ben dus bezig net als sommige iraanse vrouwen mijn grenzen op te zoeken. Tot dusver geen probleem.
Ben af en toe getroffen door uitspraken van jongeren die me ongevraagd vertellen hoe ze het leven in dit land ervaren. Vanochtend sprak een jonge student me aan die in redelijk gebrekkig engels me het gebrek aan vrijheid duidelijk maakte. Hij zei letterlijk dat het voor hem verboden is om met meisjes te praten. Toen we even stilstonden en er meer mensen bijkwamen die vanwege de weinige toeristen onmiddellijk ook geintersseerdzijn, stond er opeens politie bij ons , die de jongens vermaande om onmiddellijk door te lopen. Hij zei nog net tegen mij : you see. Op hetzelfde moment was hij verdwenen. Eerder had ik dit ook meegemaakt in Tabriz, jongens die duidelijk maakten dat het heel moeilijk en kostbaar was om een paspoort te krijgen. Toen we even stilstonden zeiden zij omdat we in de buurt van het hotel waren, zeiden ze : kom laten we doorlopen terwijl ze oplettend om zich heen keken.
Ik begreep dat in deze stad de rijke mensen in de buurt wonen van ons hotel en dat aan de andere kant de armen wonen. Als je in hun buurt komt, zeggen ze : geef me wat geld, jullie zijn rijk.
De welvaart is af te lezen aan hetgeen er in de afgelopen jaren te koop wordt aangeboden. Van Erikson, tot Nokia mobiel met fototoestel, van Panasonic tot Philips flatscreen, playstation en peugeot zie je hier als enige bekende westerse auto.
Terwijl ik hier bezig ben in dit internetcafe , ben ik omringd door een twintigtal jongeren uit deze stad. Vanaf het moment dat ik begon heeft een jeugdige studente engels me ingepalmd en me tot haar vriendin gebombardeerd. Hoe ze het heeft klaargespeeld weet ik niet, maar ik ben ook al voorzien van een kado in de vorm van een hele grote kaart met de tekst Just for you en een rood kussentje met de tekst love.In de binnenzijde heeft ze een tekst geschreven in het koerdisch en in het farsi.Terwijl zij internet met een koerdische vriendin in Zwitserland en om de haverklap op haar mobiele telefoon wordt gebeld.
Deze sfeer is misschien wel tekenend voor hetgeen ik in deze stad tegenkom. Waar ik ook ben, in het hotel, in het park waar de mensen zich ontspannen, in een drukke winkelstraatof zoals nu in het internetcafe, steeds weer ontstaan er van die plezierige gesprekjes, een kontakt wat op een heel natuurlijke manier tot stand komt en wat geboren lijkt uit een simpel geinteresseerd zijn in die chardji, buitenlander.
T is altijd geweldig leuk om reacties te krijgen, dus laat je niet weerhouden,
Hartelijke groet, Jose
Net voor ik mijn email wil beeindigen, geeft mijn nieuwe vriendin me een cd met koerdische en veel I Love you muziek.
Ik probeer me enkele woorden eigen te maken van het land waar ik in verkeer. In Iran is het wel heel moeilijk, voor je t weet ben je weer en streek en dus een taal verder. Zat ik in Tabriz nog in westelijk azerbeidjan, waar ze azeri spreken, verwant aan het turks. Nu zit ik in Sanandaj midden in Koerdistan, waar ze koerdisch spreken en zich zowel op land en taal erg laten voorstaan.Sanadaj is de hoofdstad en ligt fraai omringd door een glooiend berglandschap.Het landschap is erg afwisselend; het meeste land wordt bebouwd of is ingezaaid met gras. Voor het bewerken van het land wordt een tractor gebruikt, maar ook veel met de hand bewerkt. Afwisseling in begroeiing en hoogteverschillen. stukken gras met daarin de bloeiende klaprozen, schapen - en geitekuddes met herders en honden. Onderbroken door dorpjes die voor het merendeel bestaat uit vierkante lemen huisjes, die de tand des tijds al lang doorstaan.
In het begin van elke stad of dorp waar shahids , martelaren zijn uit de oorlog iran irak, staat dat afgebeeld met foto's op een groot bord, vaak samen met foto's van khomeini en Kamenei.
Op weg hierheen hebben we een vuurtempel bezocht waar afstammelingen van de profeet zaratustra hun religie uitoefenden. In de buurt ligt een niet meer aktieve vulkaan. Na de beklimming realiseerde ik me dat ik niet eerder een dergelijke aktiviteit in de bekende kleding met bijpassend hoofdgerei heb verricht.t Moet me van t hart dat ikvandaag voor t eerst weer mijn eigen vertrouwde kleding heb aangetrokken: dat wil zeggen wat voor deze stad acceptabel is. Ik ben dus bezig net als sommige iraanse vrouwen mijn grenzen op te zoeken. Tot dusver geen probleem.
Ben af en toe getroffen door uitspraken van jongeren die me ongevraagd vertellen hoe ze het leven in dit land ervaren. Vanochtend sprak een jonge student me aan die in redelijk gebrekkig engels me het gebrek aan vrijheid duidelijk maakte. Hij zei letterlijk dat het voor hem verboden is om met meisjes te praten. Toen we even stilstonden en er meer mensen bijkwamen die vanwege de weinige toeristen onmiddellijk ook geintersseerdzijn, stond er opeens politie bij ons , die de jongens vermaande om onmiddellijk door te lopen. Hij zei nog net tegen mij : you see. Op hetzelfde moment was hij verdwenen. Eerder had ik dit ook meegemaakt in Tabriz, jongens die duidelijk maakten dat het heel moeilijk en kostbaar was om een paspoort te krijgen. Toen we even stilstonden zeiden zij omdat we in de buurt van het hotel waren, zeiden ze : kom laten we doorlopen terwijl ze oplettend om zich heen keken.
Ik begreep dat in deze stad de rijke mensen in de buurt wonen van ons hotel en dat aan de andere kant de armen wonen. Als je in hun buurt komt, zeggen ze : geef me wat geld, jullie zijn rijk.
De welvaart is af te lezen aan hetgeen er in de afgelopen jaren te koop wordt aangeboden. Van Erikson, tot Nokia mobiel met fototoestel, van Panasonic tot Philips flatscreen, playstation en peugeot zie je hier als enige bekende westerse auto.
Terwijl ik hier bezig ben in dit internetcafe , ben ik omringd door een twintigtal jongeren uit deze stad. Vanaf het moment dat ik begon heeft een jeugdige studente engels me ingepalmd en me tot haar vriendin gebombardeerd. Hoe ze het heeft klaargespeeld weet ik niet, maar ik ben ook al voorzien van een kado in de vorm van een hele grote kaart met de tekst Just for you en een rood kussentje met de tekst love.In de binnenzijde heeft ze een tekst geschreven in het koerdisch en in het farsi.Terwijl zij internet met een koerdische vriendin in Zwitserland en om de haverklap op haar mobiele telefoon wordt gebeld.
Deze sfeer is misschien wel tekenend voor hetgeen ik in deze stad tegenkom. Waar ik ook ben, in het hotel, in het park waar de mensen zich ontspannen, in een drukke winkelstraatof zoals nu in het internetcafe, steeds weer ontstaan er van die plezierige gesprekjes, een kontakt wat op een heel natuurlijke manier tot stand komt en wat geboren lijkt uit een simpel geinteresseerd zijn in die chardji, buitenlander.
T is altijd geweldig leuk om reacties te krijgen, dus laat je niet weerhouden,
Hartelijke groet, Jose
Net voor ik mijn email wil beeindigen, geeft mijn nieuwe vriendin me een cd met koerdische en veel I Love you muziek.
-
24 Mei 2007 - 19:26
Johanne:
Wat schrijf je leuk Jose. Hoe is het nu in werkelijkheid met je kleren. Moet je echt in het zwart, is er zoveel veranderd in die 3 jaar of kan je toch ook wat normalere kleren aan.
Wat zijn de mensen aardig he, heb je al een waterpijp gerookt?
Het is een paar dagen hier lekker weer. Net op de dagen dat we moeten werken. Dus tussen de middag de enige zon pakken op het balkon bij de katine. Met pinksteren helaas weer pet weer voorspelt.
Jeroen kreeg een appelflauwte toen ik gekscherend zei dat ik volgend jaar ook wel 9 weken jouw reis wilde maken. Heb er weinig hoop op.
Ik geniet nu maar wat mee van jouw verhalen. groetjes Johanne. -
25 Mei 2007 - 12:25
Marc De Dobbelaere:
Hey José,
Wat goed dat je mij hebt opgenomen in je verzendlijst. Ik lees het met heel veel belangstelling. Ik ben ook hartstikke jaloers op je. Toen ik het las heb ik in mijn fantasie direct een sabbatical genomen en jou gaan volgen.
Kun je overigens mijn privé-email opnemen ipv mijn zakelijke. Als dat niet kan gewoon doorgaan.
Mijn privé-email is: m.de.dobbelaere@planet.nl
Heel veel reisplezier verder en ik kijk al weer uit naar je volgende verslag.
Groetjes,
Marc
-
25 Mei 2007 - 19:11
Ans:
Hoi zus.
Wat doe je veel indrukken op en contacten wat een wereld waar die mensen in leven,voor ons onvoorstelbaar
Hier is alles oke wij vertrekken morgen naar Florence ben gister nog in je huis geweest heb er gezogen want de kat heeft een ander plekje ze ligt op een zwart kussentje op de stoel maar ze ziet er goed uit.
Blijf genieten van alles
Liefs Jezus -
26 Mei 2007 - 10:26
Bert:
Hoi Jose,
Door je manier van schrijven en de details die je beschrijft is boeiend je verhaal te lezen ik reis alshetware met je mee.Leuk dat je bij jouw berichten wat vertel over de land en tuinbouw en het landschap.Je brede intresse in mensen en cultuur en politiek die Jose kende ik nog niet.Het is zaterdag morgen 11.45 het is bewolkt maar lekker weer,er moet niet vanalles,dus lekker ontspannen van het alleen zijn zonder kids,op miijn landgoed met de honden.Ik ben vorige week nog 2 dagen in breda jazz geweest was leuk,maar 'n avond met jouw en Josje was misschien toch leuker geweest.Moet regelmatig aan je denken en denk leuke meid die Jose.
Jose geniet van je reis en de indrukken die je opdoet,en pas god op jezelf.
Groetjes en 'n knuffel van Bert.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
