ja, dat is wat ik me voorstel van de zijderoute
Door: Webmaster
15 Juni 2007 | Oezbekistan, Samarkand
Een groot museum.
Alleen Buchara heb ik helaas aan me voorbij moeten laten gaan. Ik was even uitgeschakeld. De grens over te gaan ruim 1 kilometer lopend met reistas, 3 liter water, proviand en eeen watermeloen was me teveel geworden. Tocht is op mijn bezwete lijf en waarschijnlijk een bacil van ?? hebben de rest gedaan. Mijn poging om in Buchara in de vroege ochtend nog wat te ondernemen heb ik letterlijk noodgedwongen moeten staken. Om 9.00u s ochtend is de zon er al bijna onverdraaglijk heet. Het bed was de enige oplossing en de slaap deed de rest.In mijn fantasie zag ik mij al noodgedwongen mijn reis onderbreken. Er wordt namelijk door ons opperhoofd geen poging nagelaten om ons op de intensiteit van de komende reis te attenderen. En dat de kans groot is dat de al bestaande spanningen onderling tot een escalatie zullen gaan leiden.Dat terzijde.
Ik ben nu een dag verder en heb een uiterst produktieve dag in Samarkand erop zitten. En dan denk ik: ik ben sterker dan ik vaak zelf denk en heb weer heel goede moed.
Samarkand is net als Buchara al heel lang al van ver voor de jaartelling van belang in de geschiedenis. Genghis Khan heeft ook hier zijn verwoestingen op ongekende wijze uitgeoefend. Waar hij kwam, werd niet alleen het cultuurgoed vernietigd, maar ook alles wat leefde.
Alleen deze steden hebben zich hersteld . Timoerlane is degene die dit heeft bewerkstelligd.Het betekent dat hier evenwel gerestaureerde, maar prachtige madrassa s, moskeen, pleinen, straten met mausolea te vinden zijn van een grootsheid en schoonheid die ik niet eerder zag. Waardoor je echt een idee krijgt hoe deze steden in vroeger tijden eruit hebben gezien.
Timoerlane heeft met een lamme poot een enorm rijk gehad wat zich uitstrekte van Turkeije tot India, en van Iran tot Rusland. Voor de Oesbeken is hij een echte hero , een nationale held. Bij de mausolea van hem en zijn familie komen vrouwen van heinde en verre heen, ook weer vrouwen in fleurige kleding, lange jurken met schootje en korte mouw.
Omdat hijonverwacht is gestorven heeft zijn geliefde kleinzoon voor hem een mausoleum gebouwd, waar ik net vandaan kom.Boven in is zijn graf uitgevoerd in jadesteen . Zijn lijk ligt beneden in de crypte, die alleen toegankelijk is voor important people. Toen wij na sluitingstijd nog even achterbleven , werden wij benaderd om voor 1000 sum de crypte te bezoeken. Waar , zo is uitgezocht, de botten liggen van Timoerlane, die echt lam is geweest en tuberculose had gehad. Maar niet minder dan 17 miljoen mensen heeft laten ombrengen. Wreedheid kan kennelijk samengaan met rijkdom en ontwikkeling.
De omstandigheden waarin ik mijn verhaal probeer te doen, zijn hilarisch. Internetcafes worden vaak gerund door jonge gastjes, hier zijn ze zo speels dat ze het cafe rondrennen , elkaar teasen, engelse muziek rond latenschallen. En dan staat er ineens een man in uniform binnen die de hele boel wil platleggen. Wij beginnen te gillen, want bang om onze tekst kwijt te raken. Waarschijnlijk loos alarm, tot opeens de verbinding wordt verbroken. Lijkt einde verhaal tot die opeens ook weer hersteld wordt .
Morgen gaan we naar Tashkent. De naam van deze stad is ergens opgeslagen in mijn geheugen, van vroeger. Van de TV, uit de geschiedenis? Het was ooit de 4de grootse russische stad.
En dan naar Kyrgistan, waar we dagenlang in een truck met een russisch onderstel vervoerd gaan worden . Het mailen gaat dan even uitblijven in de bergen van Kyrgistan.
Dat wordt China; de snelheid van steeds andere elkaar opvolgende werelden gaat in ras tempo. Het schrijven is even een moment om stil te staan en enkele dingen aan te raken. Er blijft nog veel wat niet is beschreven, waaronder de kontakten met de mensen. Die zijn er vele. Soms probeer ik die in een foto vast te leggen , als om iets vast te leggen van de belevenis van het moment.
Ik hoop dat ik jullie nog niet verveel m,et mijn schrijverijen. Het herlezen gaat niet meer lukken, want 9.45 s avonds en morgen weer vroeg op.
Lieve groet voor mijn dierbare family en friends, Jose
Alleen Buchara heb ik helaas aan me voorbij moeten laten gaan. Ik was even uitgeschakeld. De grens over te gaan ruim 1 kilometer lopend met reistas, 3 liter water, proviand en eeen watermeloen was me teveel geworden. Tocht is op mijn bezwete lijf en waarschijnlijk een bacil van ?? hebben de rest gedaan. Mijn poging om in Buchara in de vroege ochtend nog wat te ondernemen heb ik letterlijk noodgedwongen moeten staken. Om 9.00u s ochtend is de zon er al bijna onverdraaglijk heet. Het bed was de enige oplossing en de slaap deed de rest.In mijn fantasie zag ik mij al noodgedwongen mijn reis onderbreken. Er wordt namelijk door ons opperhoofd geen poging nagelaten om ons op de intensiteit van de komende reis te attenderen. En dat de kans groot is dat de al bestaande spanningen onderling tot een escalatie zullen gaan leiden.Dat terzijde.
Ik ben nu een dag verder en heb een uiterst produktieve dag in Samarkand erop zitten. En dan denk ik: ik ben sterker dan ik vaak zelf denk en heb weer heel goede moed.
Samarkand is net als Buchara al heel lang al van ver voor de jaartelling van belang in de geschiedenis. Genghis Khan heeft ook hier zijn verwoestingen op ongekende wijze uitgeoefend. Waar hij kwam, werd niet alleen het cultuurgoed vernietigd, maar ook alles wat leefde.
Alleen deze steden hebben zich hersteld . Timoerlane is degene die dit heeft bewerkstelligd.Het betekent dat hier evenwel gerestaureerde, maar prachtige madrassa s, moskeen, pleinen, straten met mausolea te vinden zijn van een grootsheid en schoonheid die ik niet eerder zag. Waardoor je echt een idee krijgt hoe deze steden in vroeger tijden eruit hebben gezien.
Timoerlane heeft met een lamme poot een enorm rijk gehad wat zich uitstrekte van Turkeije tot India, en van Iran tot Rusland. Voor de Oesbeken is hij een echte hero , een nationale held. Bij de mausolea van hem en zijn familie komen vrouwen van heinde en verre heen, ook weer vrouwen in fleurige kleding, lange jurken met schootje en korte mouw.
Omdat hijonverwacht is gestorven heeft zijn geliefde kleinzoon voor hem een mausoleum gebouwd, waar ik net vandaan kom.Boven in is zijn graf uitgevoerd in jadesteen . Zijn lijk ligt beneden in de crypte, die alleen toegankelijk is voor important people. Toen wij na sluitingstijd nog even achterbleven , werden wij benaderd om voor 1000 sum de crypte te bezoeken. Waar , zo is uitgezocht, de botten liggen van Timoerlane, die echt lam is geweest en tuberculose had gehad. Maar niet minder dan 17 miljoen mensen heeft laten ombrengen. Wreedheid kan kennelijk samengaan met rijkdom en ontwikkeling.
De omstandigheden waarin ik mijn verhaal probeer te doen, zijn hilarisch. Internetcafes worden vaak gerund door jonge gastjes, hier zijn ze zo speels dat ze het cafe rondrennen , elkaar teasen, engelse muziek rond latenschallen. En dan staat er ineens een man in uniform binnen die de hele boel wil platleggen. Wij beginnen te gillen, want bang om onze tekst kwijt te raken. Waarschijnlijk loos alarm, tot opeens de verbinding wordt verbroken. Lijkt einde verhaal tot die opeens ook weer hersteld wordt .
Morgen gaan we naar Tashkent. De naam van deze stad is ergens opgeslagen in mijn geheugen, van vroeger. Van de TV, uit de geschiedenis? Het was ooit de 4de grootse russische stad.
En dan naar Kyrgistan, waar we dagenlang in een truck met een russisch onderstel vervoerd gaan worden . Het mailen gaat dan even uitblijven in de bergen van Kyrgistan.
Dat wordt China; de snelheid van steeds andere elkaar opvolgende werelden gaat in ras tempo. Het schrijven is even een moment om stil te staan en enkele dingen aan te raken. Er blijft nog veel wat niet is beschreven, waaronder de kontakten met de mensen. Die zijn er vele. Soms probeer ik die in een foto vast te leggen , als om iets vast te leggen van de belevenis van het moment.
Ik hoop dat ik jullie nog niet verveel m,et mijn schrijverijen. Het herlezen gaat niet meer lukken, want 9.45 s avonds en morgen weer vroeg op.
Lieve groet voor mijn dierbare family en friends, Jose
-
16 Juni 2007 - 11:25
Millie:
Hallo Jose,
Op een zondagnamiddag heb ik al jouw verhalen aaneengesloten gelezen; dat gaat vanzelf want je hebt veel moois gezien en meegemaakt wat je treffend kunt neerzetten. Ik wil me dan ook graag aansluiten bij al jouw 'bewonderaars' voor wat betreft je prachtige stijl van schrijven. Van gemis van enig historisch/geschiedkundig besef is ook geen sprake en dat maakt het voor de lezer uitermate boeiend. Wat mij opvalt is dat het hart (jouw hart)zich niet verloochend; het contact met de bevolking zoekend, oog voor de verschillen in kansen en dat dit bewustzijn over de situatie daar je kan doen beseffen dat dit in wezen universeel is en daarmee niet anders dan elders op de wereld. Wat zouden we dit toch graag anders verdeeld zien!
Jouw marathon sprak mij ook zeer aan. Voor Hollandse begrippen heb jij, ook al is het 'maar' 1 kilometer, in die omstandigheden een prestatie geleverd. Goed, je moet er welliswaar een dagje van herstellen maar je vergeet wellicht dat je al heel wat intensieve weken erop hebt zitten in een enigszins zo-nu-en-dan turbulent reisgezelschap.
(daar zou je misschien ook nog een ander boek over kunnen schrijven: hoe overleef ik mijn reisgenoten!)
Ik merk dat je op alle fronten en tusen de regels door grensverleggend bezig bent en daar amuseer ik me kostelijk mee.
Want zo doen sterke, onafhankelijke vrouwen dat! Dus Jose, gewoon doorgaan, geniet met volle teugen en vooral blijven vertellen.
Hartelijke groet,
Millie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
