Het stadse leven in China
Door: Webmaster
02 Juli 2007 | China, Peking
Dat kom ik hier tegen in Xian, waar ik tegen de bell tower aanzit, oversateken op straat hier niet mogelijk is, op de drukke punten je alleen onder de weg door kan , enorme winkels zowel onder als boven de grond de meest moderne waar aanbieden. Een totaal ander straatbeeld, veel, heel veel hippe jongeren die in snel tempo aan me voorbijtrekken. In het internetcafe, waar ik nu ben ergens op de bovenste verdieping zitten aaneengesloten rijen jongeren achter een pc.
Wat een verschil, met het landleven wat aan je voorbijtrekt al je met de trein door het land reist. Veel machines heb ik niet gezien wel veel mensen die met hun handen in de grond wroeten, de aarde onkruidvrij maken, of planten. Verder heel veel onbruikbaar land wat er onbruikbaar uitziet, woestijn en bergachtig . De rivieren staan droog, zijn vaak afgedand.
Wat een verschil tussen het platte land en nu dan deze stad. Maar wat lijkt is niet, zoals ik vandaag weer merkte. Ogenschijnlijk loopt iedereen aan je voorbij, is er niemand voor wie je op lijkt te vallen. Toen ik in de bus die ik naar het museum had genomen wilde aangeven waar ik uit wilde stappen (had het adres van het museum in het chinees laten opschrijven)maakte ik kennis met een studente die goed engels sprak en mij spontaan haar hulp aanbood. Ze kon zich goed indenken dat het voor mij niet makkelijk was om de weg te vinden. Als zij in Holland zou zijn, zou zij ook graag begeleid willen worden. Omdat ik vandaag graag op mijzelf wilde zijn, heb ik haar hulp afgeslagen. Niet voordat zij mij haar telefoonnummer had gegeven, waar ik haar altijd zou kunnen bereiken als dat nodig mocht zijn.
Na mijn bezoek aan de grote Pagode op weg naar het Schaanxi museum zag ik weer een leuk restaurantje, waar ik voor niet minder dan 2 en een halve yuan (25 eurocent) heerlijke pittige mie heb gegeten. Sinds ik China binnenkwam heb ik de stokjes ter hand genomen en ben daar inmiddels zo vertrouwd mee geraakt dat het eten met bestek me vreemd voorkomt. Omdat ik vandaag in een restaurantje zat, waar je gewoon met anderen aan een tafel zit te eten, had ik de kans om het gebruik van de stokjes van mijn tafelgenoten te bestuderen. Het eten van mie is namelijk een extra probleem . Slubber je die lange slierten nou mee of breek je ze af. Maar als je dat doet, geeft het vaak zo n plens in je kom, waardoor ik nooit zonder spetters op mijn broek of t shirt van tafel kom.
Bij het bestuderen van mijn tafelgenoten ontdekte ik dat ze de slierten afbreken, niet voordat ze de uiteinden weer aan hun stokjes hebben zitten, waardoor de slierten weer bevallig in de kom terug kunnen keren. Dat wordt mijn volgende oefening. Ik heb daar nog enkele dagen de tijd voor. Aangezien mie een van mijn favoriete gerechten is, kan ik daar nog dagelijks mijn kunsten op oefenen.
De kunst van het afdingen in China begint me ook steeds beter af te gaan. Zonder blikken of blozen stel ik voor mezelf vast wat ik ervoor wil geven. Gister stelde ik een prijs voor een sjawl voor 1/5de van de vraagprijs. Het spel is dat ze eerst zeggen dat dat veel te weinig is. Ze komen dan met een nieuwe prijs en als ik dan nog geen sjoege geef, gaan ze mij vragen wat ik ervoor wil geven. Ze hopen dan dat ik ook meer ga bieden. Omdat ik er niet meer voor wilde geven , bleef ik bij mijn voorstel en kreeg hem uiteindelijk voor 30 yuan, mijn voorgestelde prijs.
Zelfs in het museum wordt het spel zo gespeeld. Ik heb nog even een poging gedaan voor een oud figuurtje van rode jade. Hoewel ze al ver onder de vraagprijs gingen zitten, vond ik het teveel en ging de koop om die reden niet door.
Morgen de laatste treinreis naar Beying, dan hebben we China van west naar oost met de trein afgelegd. Ik weet niet of ik het daar al eerderover heb gehad. Maar reizen met de trein vind ik heerlijk. Nu reisden we steeds met soft sleepers, dan zijn coupes, die je met vieren deelt en waar je vrij comfortabel in kan reizen en slapen. Voorzien van laken, kussen met sloop en dekbed. Op de gang een wasruimte en toiletten. Reis je overdag, dan is er altijd een restauratiewagon. En er is altijd kokend water beschikbaar, te gebruiken voor koffie, thee of soep. De genoeglijkheid bestaat er voor mij in, dat je je in de trein altijd kan verplaatsen. En niet in de laatste plaats een landschap voortdurend aan je voorbij te zien trekken.
Ik stel me nog eens voor dat ik in Breda in de trein stap op weg naar ???
Cecile, ja daar denk ik wel aan , omgekeerd de zijderoute terug te gaan en al die mensen die ik zo in een flits heb gezien en gesproken terug te zien .
Dat zou mooi zijn ...
Jose
Wat een verschil, met het landleven wat aan je voorbijtrekt al je met de trein door het land reist. Veel machines heb ik niet gezien wel veel mensen die met hun handen in de grond wroeten, de aarde onkruidvrij maken, of planten. Verder heel veel onbruikbaar land wat er onbruikbaar uitziet, woestijn en bergachtig . De rivieren staan droog, zijn vaak afgedand.
Wat een verschil tussen het platte land en nu dan deze stad. Maar wat lijkt is niet, zoals ik vandaag weer merkte. Ogenschijnlijk loopt iedereen aan je voorbij, is er niemand voor wie je op lijkt te vallen. Toen ik in de bus die ik naar het museum had genomen wilde aangeven waar ik uit wilde stappen (had het adres van het museum in het chinees laten opschrijven)maakte ik kennis met een studente die goed engels sprak en mij spontaan haar hulp aanbood. Ze kon zich goed indenken dat het voor mij niet makkelijk was om de weg te vinden. Als zij in Holland zou zijn, zou zij ook graag begeleid willen worden. Omdat ik vandaag graag op mijzelf wilde zijn, heb ik haar hulp afgeslagen. Niet voordat zij mij haar telefoonnummer had gegeven, waar ik haar altijd zou kunnen bereiken als dat nodig mocht zijn.
Na mijn bezoek aan de grote Pagode op weg naar het Schaanxi museum zag ik weer een leuk restaurantje, waar ik voor niet minder dan 2 en een halve yuan (25 eurocent) heerlijke pittige mie heb gegeten. Sinds ik China binnenkwam heb ik de stokjes ter hand genomen en ben daar inmiddels zo vertrouwd mee geraakt dat het eten met bestek me vreemd voorkomt. Omdat ik vandaag in een restaurantje zat, waar je gewoon met anderen aan een tafel zit te eten, had ik de kans om het gebruik van de stokjes van mijn tafelgenoten te bestuderen. Het eten van mie is namelijk een extra probleem . Slubber je die lange slierten nou mee of breek je ze af. Maar als je dat doet, geeft het vaak zo n plens in je kom, waardoor ik nooit zonder spetters op mijn broek of t shirt van tafel kom.
Bij het bestuderen van mijn tafelgenoten ontdekte ik dat ze de slierten afbreken, niet voordat ze de uiteinden weer aan hun stokjes hebben zitten, waardoor de slierten weer bevallig in de kom terug kunnen keren. Dat wordt mijn volgende oefening. Ik heb daar nog enkele dagen de tijd voor. Aangezien mie een van mijn favoriete gerechten is, kan ik daar nog dagelijks mijn kunsten op oefenen.
De kunst van het afdingen in China begint me ook steeds beter af te gaan. Zonder blikken of blozen stel ik voor mezelf vast wat ik ervoor wil geven. Gister stelde ik een prijs voor een sjawl voor 1/5de van de vraagprijs. Het spel is dat ze eerst zeggen dat dat veel te weinig is. Ze komen dan met een nieuwe prijs en als ik dan nog geen sjoege geef, gaan ze mij vragen wat ik ervoor wil geven. Ze hopen dan dat ik ook meer ga bieden. Omdat ik er niet meer voor wilde geven , bleef ik bij mijn voorstel en kreeg hem uiteindelijk voor 30 yuan, mijn voorgestelde prijs.
Zelfs in het museum wordt het spel zo gespeeld. Ik heb nog even een poging gedaan voor een oud figuurtje van rode jade. Hoewel ze al ver onder de vraagprijs gingen zitten, vond ik het teveel en ging de koop om die reden niet door.
Morgen de laatste treinreis naar Beying, dan hebben we China van west naar oost met de trein afgelegd. Ik weet niet of ik het daar al eerderover heb gehad. Maar reizen met de trein vind ik heerlijk. Nu reisden we steeds met soft sleepers, dan zijn coupes, die je met vieren deelt en waar je vrij comfortabel in kan reizen en slapen. Voorzien van laken, kussen met sloop en dekbed. Op de gang een wasruimte en toiletten. Reis je overdag, dan is er altijd een restauratiewagon. En er is altijd kokend water beschikbaar, te gebruiken voor koffie, thee of soep. De genoeglijkheid bestaat er voor mij in, dat je je in de trein altijd kan verplaatsen. En niet in de laatste plaats een landschap voortdurend aan je voorbij te zien trekken.
Ik stel me nog eens voor dat ik in Breda in de trein stap op weg naar ???
Cecile, ja daar denk ik wel aan , omgekeerd de zijderoute terug te gaan en al die mensen die ik zo in een flits heb gezien en gesproken terug te zien .
Dat zou mooi zijn ...
Jose
-
02 Juli 2007 - 11:38
Ans :
hoi Jose.
welk dag kom jij aan op schiphol is dat vrijdag of zaterdag
kus ans
-
02 Juli 2007 - 12:19
Maria Dielesen:
hi lieve jose
wat een mooi verhaal weer, wat heb je een hoop meegemaakt de afgelopen negen weken
Het zit er nu bijna voor je op maar ik ben blij dat je weer terugkomt mis je gezelligheid
Nog heel veel plezier de komende week en volgende week bel ik je veel liefs en dikke knuffels van Maria -
02 Juli 2007 - 17:22
C Ecile:
Ha lief zusje
Wat leuk te lezen dat je in Xian bent ,De stad waar wij over een paar dagen ook zitten. -
02 Juli 2007 - 17:30
Cecile:
Vervolg
Ik had al 2 keer een hele tekst geschreven,maar ik kreeg hem niet geplaatst.
Maar weet je dat wij elkaar kruisen op het vliegveld in Beying?
Als ik het goed uitgerekend heb vertrek jij de 8e om ongeveer 15 uur,terwijl wij diezelfde dag 's ochtends om 10 aankomen.Maf he?
Zels de kinderen hadden zoiets van Kunnen we echt niets afspreken met Jose..... Maar helaas dat zit er niet in.Maar gek is het wel vind je niet?
We zullen moeten wachten tot we allebei thuis zijn. lieve zussenzoen van cecile -
02 Juli 2007 - 19:23
Helen:
Lieve Jose,
We missen je heel erg hoor!Interessant wat je allemaal meegemaakt hebt.We hebben het zo'n beetje kunnen lezen, en we zijn benieuwd naar de foto's. Goede reis terug en we wachten je hier op met een heerlijke kop koffie en een lekkere appelflap.
Kusjes Helen en Nathalie -
03 Juli 2007 - 18:07
Koos:
seetje,
Heb je nog tips voor ons voor onze China reis???
liefs koos
Ps.Als je nog geld over hebt,drop dat dan in Beying,bali A in hal 67,loket 27-1 kastje6,vraag het sleuteltje aan Miss.kroepoek, ik ken haar nog van vorig jaar. liefs Koosje.. -
03 Juli 2007 - 18:11
KOOS:
ALVAST BEDANKT
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
