Kashgar, het land van de Oeigoeren
Door: Webmaster
24 Juni 2007 | China, Kashgar
Gosh, tot ziens in het oeigoers, de taal van de oeigoeren, de mensen die oorspronkelijk in deze omgeving wonen en nog in de meerderheid zijn. Maar wellicht dat dat niet lang meer duurt, want de Han- Chinezen zijn in aantocht en hebben in deze stad al belangrijke posten ingenomen.
Al na een dag ga je de verschillen zien en is het een uitdaging om te ontdekken wie oeigoer is en wie han chinees. Het is wellicht wat simpel voorgesteld, want in China wonen heel veel verschillende volkeren.
Na een bezoek aan de oude wijk van Kashgar , waar enkel oeigoeren wonen had ik een idee gekregen van hun kenmerkende uiterlijk : de jonge vrouwen trekken bij voorkeur hun wenkbrouwen door boven hum rondere , vriendelijke ogen. Ze dragen een doorzichtige lange jurk met bloemmotief, waaronder een witte jurk, die het lichaam bedekt. De kinderen kunnen ook in gekleurde of witte jurken gekleed gaan. De mannen zijn over het algemeen erg slank, mager ook en dragen een vierkante platte hoed. De ouderen hebben veelal een grijze baard onder vriendelijke doch waakzame ogen.
In de oude wijk kan je nog zien hoe ze hier eeuwenlang gewoond hebben. De voordeur geeft toegang tot een binnenplaats, waar zich op de benedenverdieping enkel vertrekken bevinden, een keuken, woonkamer en slaapkamer . Een trap geeft toegang tot de bovenverdieping waar dezelfde ruimtes zijn.In een woning van 500 jaar oud woonden 2 bejaarde dames van 70 en 80 jaar oud . Het was een wonderlijk stel, ze leefden al 30 jaar samen aanvankelijk met 4 gezinnen , nu met 2. Door het gezin dat boven hen woonde werden ze onderhouden. De jongste van de twee droeg een curieuze onderbroek, die ruim zichtbaar was, aan haar kousen vastzat en die tegen betaling van enkel yuans op de foto mocht .Ons bezoek werd zichtbaar op prijs gesteld, bij het afscheid werd onze hand stevig en innig vastgepakt en vergezeld van de woorden gosh, in het oeigoers, tot ziens.
Voor mij was een bezoek aan de zondagdierenmarkt in Kashgar een must. Het is de plek waar mensen uit de omgeving hun dieren heenbrengen om ze te verhandelen . Met ezelskarren of kleine vrachtautootjes worden de dieren aangevoerd en vervolgens op een voor elke diersoort bestemd terrein tentoongesteld. Ja, dat is wel een goed woord voor de wijze waarop de oeigoeren hun dieren aan de man proberen te brengen. De vetstaartschapen (aan hun achterste hebben ze een soort kwab zitten wat vol vet en vocht zit, waardoor ze in grote droogte kunnen overleven) en ook de lammeren staan in keurige rijen met hun kopjes in een lus aangebonden. Als ze dreigen zichzelf op te hangen, worden ze even bevrijd, om vervolgens weer in de rij te komen. Ik zag een handelaar , die op liefdevolle wijze tot het laatste moment zijn schapen bijknipte tot aan de vetstaart.De schapen die nog niet geschoren waren bij aankomst, werden op het terrein alsnog geschoren door enkele vakkundige scheerders. Daar kwam geen tondeuze aan te pas. Dat was puur handwerk;met een grote schaar werd de vacht volledig afgelegd.
Wat schetst mijn verbazing toen ik het voorstel kreeg om tot de aankoop van een van de schaapjes over te gaan. Terwijl ik me stond te vergapen aan de schier eindeloze aan elkaar gebonden rij schaapjes, wees de hoedster mij op enkele schaapjes die er in haar ogen goed uitzagen. Vervolgens wees ze op haar mond en terwijl ze 3 vingers opstak , begon het mij te dagen dat het een serieuze poging was om een schaap voor 3 of 30 yuan aan mij te verkopen.
Helaas heb ik haar duidelijk moeten maken dat het vervoer van het schaap niet tot mijn mogelijkheden behoorde. Ik heb overigens gemerkt dat het gebaar van een kromme rug die een last torst voldoende duidelijk maakt dat het aanschaffen van de talloze aangeboden souvenirs rugproblemen kan geven.
De kalfjes die plotseling van hun moeders werden gescheiden, konden hun zuigreflex alsnog botvieren op de vingers van de handelaar.
Vanaf 7 uur in de ochtend is het leven hier in volle gang. Terwijl de dieren op hun nieuwe toekomst wachten, wordt aan de rand het eten en de thee bereid. Ik zag voor de eerste keer in mijn leven noedels maken uit een lap deeg. Met vingervlugge bewegingen, zwaaien , draaien kwamen uit deze lap strengen noedels te voorschijn als was het een toverkunst.
Graagwas ik langer gebleven, om te zien hoe het verder gaatmet de dieren. Worden ze verkocht met grote aantallen, voor de slacht of voor de wol ?
Wat ik zag, was dat ze trots waren op hun vee . En dat ook de kinderen gewoon meedraaien in de verzorging van de dieren.
Morgen gaat de reis verder ; deze keer per trein naar de warmste plek in China, Turpan. Het eind begint in zicht te komen . Het wordt straks ook bekend terrein, Xian en Beying.
Lieve mensen, voor mijn gevoel al weer tot gauw, groet, Jose
Al na een dag ga je de verschillen zien en is het een uitdaging om te ontdekken wie oeigoer is en wie han chinees. Het is wellicht wat simpel voorgesteld, want in China wonen heel veel verschillende volkeren.
Na een bezoek aan de oude wijk van Kashgar , waar enkel oeigoeren wonen had ik een idee gekregen van hun kenmerkende uiterlijk : de jonge vrouwen trekken bij voorkeur hun wenkbrouwen door boven hum rondere , vriendelijke ogen. Ze dragen een doorzichtige lange jurk met bloemmotief, waaronder een witte jurk, die het lichaam bedekt. De kinderen kunnen ook in gekleurde of witte jurken gekleed gaan. De mannen zijn over het algemeen erg slank, mager ook en dragen een vierkante platte hoed. De ouderen hebben veelal een grijze baard onder vriendelijke doch waakzame ogen.
In de oude wijk kan je nog zien hoe ze hier eeuwenlang gewoond hebben. De voordeur geeft toegang tot een binnenplaats, waar zich op de benedenverdieping enkel vertrekken bevinden, een keuken, woonkamer en slaapkamer . Een trap geeft toegang tot de bovenverdieping waar dezelfde ruimtes zijn.In een woning van 500 jaar oud woonden 2 bejaarde dames van 70 en 80 jaar oud . Het was een wonderlijk stel, ze leefden al 30 jaar samen aanvankelijk met 4 gezinnen , nu met 2. Door het gezin dat boven hen woonde werden ze onderhouden. De jongste van de twee droeg een curieuze onderbroek, die ruim zichtbaar was, aan haar kousen vastzat en die tegen betaling van enkel yuans op de foto mocht .Ons bezoek werd zichtbaar op prijs gesteld, bij het afscheid werd onze hand stevig en innig vastgepakt en vergezeld van de woorden gosh, in het oeigoers, tot ziens.
Voor mij was een bezoek aan de zondagdierenmarkt in Kashgar een must. Het is de plek waar mensen uit de omgeving hun dieren heenbrengen om ze te verhandelen . Met ezelskarren of kleine vrachtautootjes worden de dieren aangevoerd en vervolgens op een voor elke diersoort bestemd terrein tentoongesteld. Ja, dat is wel een goed woord voor de wijze waarop de oeigoeren hun dieren aan de man proberen te brengen. De vetstaartschapen (aan hun achterste hebben ze een soort kwab zitten wat vol vet en vocht zit, waardoor ze in grote droogte kunnen overleven) en ook de lammeren staan in keurige rijen met hun kopjes in een lus aangebonden. Als ze dreigen zichzelf op te hangen, worden ze even bevrijd, om vervolgens weer in de rij te komen. Ik zag een handelaar , die op liefdevolle wijze tot het laatste moment zijn schapen bijknipte tot aan de vetstaart.De schapen die nog niet geschoren waren bij aankomst, werden op het terrein alsnog geschoren door enkele vakkundige scheerders. Daar kwam geen tondeuze aan te pas. Dat was puur handwerk;met een grote schaar werd de vacht volledig afgelegd.
Wat schetst mijn verbazing toen ik het voorstel kreeg om tot de aankoop van een van de schaapjes over te gaan. Terwijl ik me stond te vergapen aan de schier eindeloze aan elkaar gebonden rij schaapjes, wees de hoedster mij op enkele schaapjes die er in haar ogen goed uitzagen. Vervolgens wees ze op haar mond en terwijl ze 3 vingers opstak , begon het mij te dagen dat het een serieuze poging was om een schaap voor 3 of 30 yuan aan mij te verkopen.
Helaas heb ik haar duidelijk moeten maken dat het vervoer van het schaap niet tot mijn mogelijkheden behoorde. Ik heb overigens gemerkt dat het gebaar van een kromme rug die een last torst voldoende duidelijk maakt dat het aanschaffen van de talloze aangeboden souvenirs rugproblemen kan geven.
De kalfjes die plotseling van hun moeders werden gescheiden, konden hun zuigreflex alsnog botvieren op de vingers van de handelaar.
Vanaf 7 uur in de ochtend is het leven hier in volle gang. Terwijl de dieren op hun nieuwe toekomst wachten, wordt aan de rand het eten en de thee bereid. Ik zag voor de eerste keer in mijn leven noedels maken uit een lap deeg. Met vingervlugge bewegingen, zwaaien , draaien kwamen uit deze lap strengen noedels te voorschijn als was het een toverkunst.
Graagwas ik langer gebleven, om te zien hoe het verder gaatmet de dieren. Worden ze verkocht met grote aantallen, voor de slacht of voor de wol ?
Wat ik zag, was dat ze trots waren op hun vee . En dat ook de kinderen gewoon meedraaien in de verzorging van de dieren.
Morgen gaat de reis verder ; deze keer per trein naar de warmste plek in China, Turpan. Het eind begint in zicht te komen . Het wordt straks ook bekend terrein, Xian en Beying.
Lieve mensen, voor mijn gevoel al weer tot gauw, groet, Jose
-
24 Juni 2007 - 21:58
Jan Bachman:
lieve jose,
al een hele tijd kreeg ik geen e-mails meer van deze site,ik dacht eigenlijk dat je in iran geen internetmogelijkheid kon vinden,maar blijkbaar was ik niet meer aangemeld,heb me nu dus meteen weer op de lijst gezet.
heb wel al je berichten van de laatste tijd in 1 keer gelezen,als een spannend verhaal.
wel speciaal om nu na een jaar
weer terug naar xian en beijing
te gaan,zullen niet veel mensen je na doen.
maar ook interessant om te zien of er
weer veel veranderd is.
hier is het weer echt wisselvallig,
en sinds vorige week staat het water
ook weer echt in de haven,
ben gaan kijken naar het uittrekken
van de eerste damwand,
maar het water was de dag ervoor er al doorgelekt.
de haven ziet er nu weer
"natuurlijk"uit.
volgend weekend is de opening.
was donderdag met reinoud,
ook nog in rotterdam
in het NAI bij oa een tentoonstelling
over le corbusier,
en huis sonneveld,
in die buurt werd ook alles in gereedheid gebracht voor de
parade die daar nu plaatsvindt.
tot gauw weer,
enjoy,
ciao,
jan
-
25 Juni 2007 - 20:06
Johanne:
Geniet nog maar Jose. Vooral van de warmste stad van China. Het is hier nl koud en guur en heel veel regen. En op het werk is het druk. Allemaal redenen om daar nog eens extra te genieten, maar zo te lezen doe je dat al heel erg.
Wij krijgen van jouw verhalen nog meer dan we al hadden ook zin om deze reis te maken. Groetjes Johanne -
26 Juni 2007 - 10:37
Marlein:
Hoi Jose,
'k Geniet van je reisverhalen. Je schrijft prachtig en maakt natuurlijk ook genoeg mee om over te schrijven. Fantastisch! Als ik jou was, zou ik daar blijven. Hier lijkt 't wel herfst!
Groetjes,
Marlein -
26 Juni 2007 - 13:51
Cecile:
Ha lief zusje
Jij bijna thuis,en in ons huis verschijnen her en der verschillende "wat mee moet op vakantie"stapeltjes.M.a.w. onze voorbereiding is in volle gang.Volgende week de laatste spuiten halen.En nog 2 dagen werken,dan zijn we helemaal reisvaardig. Sam werkt nog tot volgende week in de rozen,op de kieen in het zand,in een herftachtig weertje. maar met China in het vooruitzichtkan dat de pret niet drukken.Kiki is aan haar laatste schoolweek begonnen,zij heeft het druk met de musical. Morgen ga ik ons moeder ophalen en die gaat dan mee naar de uitvoering.Als afsluiting van haar schooljaar op de basisschool,komenalle kinderen bij ons in de boomgaard kamperen,kampvuur erbij, en natuurlijk de hele nacht niet slapen.
Wens je nog een fijne tijd inChina en tot mails. Lieve zussenzoen van Cecile -
27 Juni 2007 - 09:33
Je Moedertje:
Ha Fientje
Zit op het ogenblijk bij Cecile,ga morgen naar een musical van Kiki.Ben blij er even tussen uit te zijn.Het weer hier is pet,elke dag regen, kan daarom ook niet in de tuin werken, Gister kwam Ruud mij enkele emails brengen.Ik geniet volop van je reisbeschrijvingen en kijk er steeds naar uit.Ruud heeft ze allemaal gebundeld.Mijn vriendinnnen lezen ze ook.Ik zal toch blij zijn als ik je weer zie.Kom je met Ans en Alex op schiphol afhalen.Ook hier kijk ik naar uit. Liefs en tot kijk, geniet er nog even van,een moederzoen van je Moedertje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
